تجاوز وحشیانه سربازان ژاپنی به ۲۰۰ هزار زن و دختر کره ای

بسیاری از تاریخ‌نگاران، سرنوشت تلخ “کیم سون دوک“، دختر ۱۶ ساله‌ی کره‌ای را که با وجود سن کم ، در واحدی از ارتش اشغالگر ژاپن مجبور به “فاحشگی” شد، نمونه‌ بارز جنایات ژاپن در جنگ جهانی دوم می‌دانند. او در روز دست‌کم، ۴۰ بار مورد تجاوز سربازان ژاپنی قرار می‌گرفت.

شاهد زنده
لی اک سون، به عنوان یکی از نادر شاهدان زنده‌ جنایات ارتش ژاپن در این جنگ، در باره‌ زندگی روزانه در “روسپی‌خانه‌ ارتش” می‌گوید: ما را هر روز می‌زدند، با چاقو تهدید می‌کردند و اگر از خدمت به آنان سرباز می‌زدیم، بی‌مهابا زخمی‌مان می‌کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

اک سون که اکنون ۸۶ سال دارد، اضافه می‌کند: ما یازده تا چهارده ساله بودیم و نمی‌توانستیم تصور کنیم که روزی از آن شکنجه‌‌ها جان سالم به‌درمی‌بریم.

لی اک سون، هنگامی که به چنگ شکارچیان ارتش ژاپن افتاد و در “روسپی‌خانه‌” آن که به “ایستگاه تسلی” معروف بود، زندانی شد، چهارده سال بیشتر نداشت. او نیز مانند کیم سون دوک، ناگزیر بود به تجاوزات متعدد و روزانه‌ سربازان ژاپنی تن در دهد: خیلی از دخترها سعی کردند که خودکشی کنند. خودشان را دار زدند یا بدون این که شنا بلد باشند، به دریا رفتند و غرق شدند. من هم چند بار به فکر خودکشی افتادم. لی اک سون، سه سال در این “ایستگاه تسلی” در “خدمت” سربازان ارتش ژاپن بود.

این زن زجرکشیده در سال ۱۹۴۵، یعنی پس از پایان جنگ جهانی که به شکست آلمان و تسلیم ژاپن‌ انجامید، از “روسپی‌خانه‌ ارتش” آزاد ‌شد: اول نمی‌دانستم چه کار باید بکنم، کجا بروم. بالاخره تصمیم گرفتم در چین بمانم و همان‌جا بمیرم. چطور می‌توانستم به خانه برگردم؟ از چهره‌ام پیدا بود که من هم از گروه “زنان مایه‌ تسلی” هستم. نمی‌‌توانستم به صورت مادرم نگاه کنم.

 

پوزش و پرداخت خسارت
نخستین قربانی این جنایت، خاطرات تلخ خود را ابتدا در سال ۱۹۹۱ منتشر کرد و در اختیار رسانه‌های جهانی گذاشت. پس از او، ۲۵۰ زن دیگر نیز از فجایعی که تحمل کرده بودند، سخن گفتند و از دولت ژاپن خواستند، به‌طور رسمی پوزش بطلبد. وکلای این قربانیان، با مراجعه به دادگاه‌های محلی نیز، تقاضای پرداخت خسارت ارائه دادند.
دولت ژاپن، در سال ۱۹۹۳ از پذیرش مسئولیت این جنایت سر باز زد. در این سال، پژوهشی معتبر در توکیو منتشر شد که گفته‌های “زنان مایه‌ تسلی” و نقش فعال ارتش این کشور را در این ماجرا تایید می‌کرد. دولت ژاپن بر این مبنا، چند بار به‌طور لفظی از قربانیان یا بازماندگان آنان عذرخواهی کرد. ولی خواست پرداخت خسارت آنان را نپذیرفت.

 

سندی دیگر
کیم مون گیل، رییس موسسه‌ فرهنگ‌پژوهی کره – ژاپن در شهر بوسان، در ماه مه امسال نیز اعلام کرد که سندی محرمانه از اسناد ارتش ژاپن یافته است که نشان می‌دهد، این ارتش در طول جنگ جهانی دوم برای تامین نیازهای جنسی سربازان خود در آسیای جنوب شرقی، زنانی را به خط مقدم جبهه گسیل کرده است.

 

بنا به گفته‌ کیم مون گیل، این سند که با شماره‌ ۹۳۵ آرشیو شده، در بایگانی سوابق تاریخی وزارت دفاع ژاپن پیدا شده و رییس ستاد ارتش ژاپن در تایوان، در تاریخ ۱۳ ژوئن ۱۹۴۲ برای آجودانی ارتش ژاپن ارسال کرده است.

 

در پی اعلام یافته شدن این سند، برخی از سیاستمداران ژاپن به دفاع از “شیوه‌ عمل ضروری ارتش” برخاستند. تورو هاشیموتو، شهردار اوزاکا از جمله گفت که تجاوز به “زنان مایه‌ تسلی” در زمان جنگ برای “حفظ انضباط” ارتش ژاپن، لازم بوده است.

 

“لی اک سون”، موضع‌گیری شهردار اوزاکا را “بی‌شرمانه” ارزیابی می‌کند و می‌گوید:من نمی‌توانم بفهمم، چطور می‌شود چنین ادعایی کرد؟ کسی که نمی‌خواهد ببیند در گذشته چه اتفاقی افتاده، که ژاپنی‌ها به چه کارهایی دست زدند، به نظر من آدم نیست.

زنان آسایشگر Comfort women

به زنان و دخترانی که توسط ارتش امپراطوری ژاپن در طول جنگ جهانی دوم مجبور به تن‌فروشی می‌شدند، زنان آسایشگر گفته می‌شود. عبارت زن آسایشگر برگردانی است از واژه ژاپنی ایانفو (慰安婦) که در زبان عامیانه ژاپنی به معنای روسپی است.

این مسئله مدتهای مدیدی است که روابط دو کشور ژاپن و کره جنوبی را تحت تأثیر قرار داده است. به عقیده محققان ژاپنی بیش از ۲۰٬۰۰۰ و به عقیده برخی محققان چینی تا ۴۱۰٬۰۰۰ زن و دختر قربانی این ماجرا بوده‌اند؛ با این حال تعداد دقیق زنان و دختران درگیر همچنان مورد بحث است. با وجود آنکه بیش‌تر این زنان از کشورهایی نظیر کره، چین، و فیلیپین برای روسپی گری به مکان‌هایی تحت عنوان ایستگاه‌های آسایش آورده می‌شدند، اما از دیگر مناطق تحت سلطه ژاپن در آن زمان همچون برمه، تایلند، مالزی، تایوان و اندونزی نیز روسپیان را به این ایستگاه‌ها منتقل می‌کردند. بر اساس شواهد، این زنان در مواردی با وعده کار در کارخانه‌ها یا مشاغل دیگر اغوا شده و به این ایستگاه‌ها می‌آمدند. این زنان اغلب در این ایستگاه‌های آسایش که در نقاط مختلف کشورهای تحت سلطه ژاپن قرار داشتند، زندانی می‌شدند.

توافق تاریخی ژاپن و کره

در روزهای پایانی سال ۲۰۱۵ ژاپن و کره جنوبی در مورد حل موضوع زنان آسایشگر به توافقی تاریخی دست یافتند. براساس این توافق ژاپن علاوه بر عذرخواهی از کره جنوبی، مبلغی معادل ۸ میلیون و سیصد هزار دلار به این کشور می‌پردازد. قرار است این پول به صندوقی که تحت نظارت کره جنوبی قرار دارد و به قربانیان سالخورده اختصاص داده شده، پرداخت شود. کره جنوبی همچنین گفته است که برداشتن مجسمه‌ای که سمبل «زنان آسایشگر» است را مورد بررسی قرار می‌دهد. فعالان کره‌ای این مجسمه را در سال ۲۰۱۱ در بیرون سفارت ژاپن در سئول قرار دادند. هر دو کشور همچنین متعهد شدند که در مجامع بین‌المللی در مورد این مسئله از یکدیگر انتقاد نکنند. کره جنوبی در پی این توافق اعلام کرد که این مسئله از نظر این کشور چنانچه ژاپن به تعهداتش پایبند باشد، حل شده است. کره جنوبی پیش از این خواستار عذرخواهی رسمی و پرداخت غرامت به قربانیان بود. این توافق نخستین توافقی است که از سال ۱۹۶۵ بین دو کشور در مورد این مسئله صورت می‌گیرد.

منبع: ساتین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت saten.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساتین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۶۴۵۲۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

منزوی کردن زنان را قبول نداریم

به گزارش خبرنگار مهر، «آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی» رئیس جمهور امروز در مراسم جشن «دختران آرمانی»، ضمن تبریک این روز، اظهار کرد: دختران حقیقتاً معلمان، استادان دانشگاه، صاحبان اندیشه برای جامعه و آینده سازان کشور هستند. دختران سرمایه بزرگ برای شهر و کشور هستند و ما قدر دختران را می‌دانیم.

وی ادامه داد: دختر هدیه خداوند است. دختران هدیه الهی برای خانواده، شهر و دیار هستند. نگاه ابزاری به زن و دختر را قبول نداریم، نگاهی که می‌خواهد زن را از جامعه و نقش‌آفرینی جدا کند را قبول نداریم و منزوی کردن زنان را قبول نداریم.

در حال تکمیل

کد خبر 6100226 نفیسه عبدالهی